Specjalnie dla Ciebie wybraliśmy kilka artykułów, które powinny Cię zainteresować, a jeszcze nie miałeś okazji ich zobaczyć. Przeczytaj je koniecznie!
Nie zainteresowały Cię nasze propozycje?
Zobacz wszystkie treści, a na pewno znajdziesz coś co Cię zainteresuje!
Badania wykazują, że używanie konopi indyjskich wśród osób z psychozą jest częstsze niż w populacji ogólnej, oraz że może ono zwiększyć ryzyko wystąpienia objawów psychotycznych. Wykazano związek używania marihuany z pojawieniem się objawów psychozy, takich jak paranoja czy myślenie urojeniowe, nawet w 40 procentach przypadków.
Głęboka stymulacja mózgu ma udowodnioną skuteczność w terapii różnego rodzaju zaburzeń psychiatrycznych, chorób neurodegeneracyjnych oraz bólu neuropatycznego. Schizofrenia, choroba będąca jedną z wiodących przyczyn niepełnosprawności na świecie, cechująca się stosunkowo wysokim odsetkiem nawrotowości objawów, jest aktualnie kolejnym przedmiotem badań w kwestii skuteczności głębokiej stymulacji mózgu w redukcji objawów chorobowych z nią związanych.
Jak wskazują najnowsze doniesienia przedstawione w 2017 roku na International Congress on Schizophrenia Research, pacjenci ze schizofrenią żyją średnio 14,5 roku krócej niż reszta populacji. Wyniki metaanalizy przeprowadzonej przez duńskich naukowców opublikowane w prestiżowym piśmie Lancet Psychiatry oceniały 11 badań, głównie z Europy i Ameryki Północnej, a udział w nich wzięło ponad 300.000 pacjentów ze schizofrenią. Rezultaty wskazują, iż większość osób cierpiących na schizofrenię, zwłaszcza mężczyzn, nie dożywa powyżej 7 dekady życia.
Schizofrenia rezydualna jest jedną z kilku odmian schizofrenii, którą charakteryzuje długotrwałym (min. 1 rok) występowaniem tzw. objawów resztkowych, tj. względnie stabilnych, o minimalnym nasileniu, z wyraźną przewagą objawów negatywnych przy braku lub minimalnym nasileniu objawów pozytywnych (których przynajmniej jednokrotne wystąpienie jest jednak niezbędne do rozpoznania tej jednostki chorobowej). Przyjmuje się, iż objawy rezydualne są pozostałością po epizodzie zaburzeń schizofrenicznych o symptomatologii wytwórczej.
Znajomość czynników ryzyka zwiększających częstość samobójstw u pacjentów ze schizofrenią w praktyce klinicznej nie pozwala na skuteczną identyfikację osób zagrożonych. Co więcej- kwestia samych czynników ryzyka jest sporna, a wyniki badań w tej kwestii niejednokrotnie stoją ze sobą w sprzeczności. Ryzyko oraz czynniki je zwiększające są także odmienne w przypadku pacjentów leczonych szpitalnie vs. ambulatoryjnie. Nie powstały dotychczas wystarczająco efektywne programy prewencyjne.
Chorzy na schizofrenię stanowią do ok. 10% ogółu osób odbierających sobie życie. Ryzyko popełnienia samobójstwa przez chorego na schizofrenię jest stosunkowo duże, wynosi ok. 4-6% w ciągu całego życia. Wielu autorów uważa, że ryzyko to może być porównywalnie wysokie jak u osób z zaburzeniami afektywnymi, a także może być główną przyczyną przedwczesnej śmierci osób chorujących na schizofrenię. Za zachowania samobójcze pacjentów ze schizofrenią odpowiedzialne są w głównej mierze objawy zespołu depresyjnego, często występującego w przebiegu tej choroby.
Analiza licznych badań przeprowadzona przez naukowców z Uniwersytetu w Manchesterze wykazała, że dołączenie suplementacji wysokimi dawkami witamin z grupy B do standardowej terapii schizofrenii może skutkować istotną redukcją objawów tej choroby, w porównaniu do standardowej terapii bez suplementacji.
Nadużywanie substancji jest częstą przypadłością pacjentów ze schizofrenią, w ciągu całego życia dotyczy nawet 80% tej populacji. Szczególnie często do nadużywania substancji dochodzi przy pierwszym epizodzie psychozy, co pogarsza rokowanie, skutkując cięższymi objawami psychopatologicznymi, gorszym funkcjonowaniem społecznym, częstszymi nawrotami choroby, wzrostem zachorowalności na choroby somatyczne oraz skróceniem oczekiwanej długości życia.
Wyniki badania opublikowanego w 2017 r. na łamach pisma „Psychiatry Research” wskazują, iż współwystępowanie objawów zaburzeń obsesyjno – kompulsyjnych może dotyczyć ponad ¼ pacjentów ze schizofrenią. Wskazują zatem na istotną rolę monitorowania objawów tzw. nerwicy natręctw w tej populacji chorych, co powinno znaleźć także odzwierciedlenie w odpowiedniej modyfikacji strategii terapeutycznych.
Analiza publikacji przedstawiających wyniki badań randomizowanych porównujących wpływ dodania leków przeciwdepresyjnych do terapii neuroleptykami u pacjentów ze schizofrenią vs placebo lub brak dodatkowej terapii przemawia na rzecz korzystnego wpływu dołączenia leku przeciwdepresyjnego w tej grupie chorych. Analizy oparto na wynikach ponad 80 badań, w których uczestniczyło ponad 3600 pacjentów. Dodanie leku przeciwdepresyjnego było istotnie statystycznie skuteczniejsze od placebo w redukcji objawów depresji, objawów negatywnych i pozytywnych, jakości życia oraz odsetka osób odpowiadających na terapię.
